Pagsusuri sa epekto ng kakulangan sa kagamitang pampagtuturo sa pagkatuto ng mga mag-aaral ng Batsilyer sa Sekundaryang Edukasyon, lalo na sa asignaturang Filipino, gamit ang pananaw ni Quisumbing (2000).
Ayon kay Quisumbing (2000), ang mga kagamitang pampagtuturo ay mahalagang sangkap sa proseso ng pagkatuto. Sila ay nagsisilbing tulay upang mas maipaliwanag at maipakita nang mas malinaw ang mga konsepto na nais matutunan ng mga mag-aaral. Saklaw nito ang pisikal na kagamitan tulad ng pisara, larawan, flashcards, at mga makabagong teknolohiya tulad ng computer at multimedia.
Sa konteksto ng Batsilyer sa Sekundaryang Edukasyon na may espesyalisasyon sa Filipino, ang kakulangan sa mga kagamitang pampagtuturo ay nagdudulot ng mga hamon sa pagkatuto ng mga mag-aaral. Dahil sa limitadong materyales, nahihirapan ang mga guro na maipakita ang mga abstraktong konsepto ng wika, panitikan, at kultura sa isang makabuluhang paraan. Halimbawa, ang kawalan ng audio-visual aids ay maaaring magpahirap sa pag-unawa sa mga tula o dulang Filipino, habang ang kakulangan sa mga interactive na teknolohiya ay nakaaapekto sa pagiging kritikal at malikhaing pag-iisip ng mga mag-aaral.
Ang kakulangan ng mga kagamitang pampagtuturo ay nagdudulot din ng mabagal na pagtanggap ng aralin, pagbaba ng interes ng mga mag-aaral, at posibleng paghina ng kanilang kakayahang makipagkomunikasyon sa Filipino. Dahil dito, lumilitaw ang pangangailangan ng paaralan at edukasyon na mas mapagtuunan ng pansin ang pagbibigay ng sapat at angkop na kagamitan upang mapabuti ang kalidad ng pagtuturo at pagkatuto sa asignaturang Filipino.
Sa kabuuan, ang hamon ng kakulangan ng kagamitang pampagtuturo ay isang seryosong isyu na naaapektuhan ang holistic na pagkatuto ng mga mag-aaral sa Batsilyer sa Sekundaryang Edukasyon Medyor ng Filipino. Isang mahalagang hakbang ang pagtutok sa pagkakaroon ng sapat at makabagong mga kagamitan upang matulungan ang mga mag-aaral na lubos na maunawaan ang mga aralin at mahasa ang kanilang mga kasanayan sa wikang Filipino.