Isang malinaw na pagtalakay tungkol sa kaugnayan ng wika, diskurso, at panitikan sa sarili, komunidad, at bansa na angkop sa isang 21 taong gulang na mag-aaral.
Ang wika, diskurso, at panitikan ay magkakaugnay na elemento na lumalalim sa pag-unawa natin sa sarili, komunidad, at bansa. Sa sarili, ang wika ay nagsisilbing pangunahing kasangkapan upang maipahayag ang ating mga saloobin at damdamin; ang diskurso naman ay tumutulong upang maisaayos at mapalawak ang ating pag-iisip, samantalang ang panitikan ay nagbibigay ng salamin ng ating sariling karanasan at identidad. Sa komunidad, ang wika ay nag-uugnay sa mga tao upang magkaroon ng epektibong komunikasyon; ang diskurso ay nagdudulot ng pagbuo ng mga ideya at pagresolba ng mga isyu; at ang panitikan ay naglalaman ng mga kwento, kultura, at tradisyon na nagbubuklod sa mga miyembro ng komunidad. Sa antas ng bansa, ang wika ay simbolo ng pambansang pagkakakilanlan; ang diskurso ay gamit sa paghubog ng opinyon at paggawa ng mga desisyong pambansa; at ang panitikan ay naglalahad ng kasaysayan, pangarap, at ideolohiya na nag-uugnay sa bawat mamamayan bilang isang bansa. Sa kabuuan, ang tatlong elementong ito ay nagtutulungan upang bumuo ng mas malalim at makabuluhang ugnayan mula sa indibidwal hanggang sa pambansang antas.